De booën zijn geheel uit eiken stijlen opgetrokken. De wanden bestaan uit stro vlechtwerk. Het woongedeelte bezit een wand die uit twijgen is gevlochten en daarna met klei is bepleisterd. Opmerkelijk is dat het vee in de boo op Friese wijze werd gestald, namelijk met de koppen tegen de muur met in het midden een pad en aan weerszijden een grup.

De booën dateren uit het zeer grijze verleden. Het kerkelijk archief van het bisdom Utrecht spreekt over booën aan het Schoonebeeker Diep rond het jaar 1500. Bekend is dat in de vorige eeuw de booën zijn verkocht aan boeren uit Emsland. De kopers braken de veehutten af en verkochten het bijbehorende land. Deze nieuwe eigenaren, veelal Duitsers, bouwden bij dat land dan een nieuwe boerderij. Vandaar ook de vele Duitse familienamen in Nieuw Schoonebeek. Twee eigenaren verkochten hun boo echter niet. Dat waren de families Wilms en Hekman, waaraan Schoonebeek het kostbare bezit dan nu ook aan te danken heeft. De Hekmans Boo stond oorspronkelijk ter hoogte van de Pandijk, nu nog goed herkenbaar aan de naambordjes langs de Europaweg en was de meest westelijk gelegen boo.

Eigenlijk verkeerde Hekmans Boo al in een uiterst slechte staat toen het gemeentebe­stuur in 1958 een voorlopig koopcontract met eigenaar Hekman sloot om hem te gaan restaureren. De ge­meenteraad oordeelde ‘de ravage’ echter geen geld waard en dus ging de koop niet door. Het college van Gedeputeerde Staten was het hiermee niet eens en deed wel zaken met de heer Hekman. De boo werd ge­demonteerd en in 1959 op­geslagen bij de Volkshoge­school Overcinge in Havel­te. Nadat het gebouw daar aanvankelijk herbouwd zou worden, werd in 1973 aan het gemeentebestuur van Schoonebeek subsidie verleend de Hekmans Boo te restaureren.

De Hekmans Boo werd in 1975 volgens oude stijl herbouwd aan de Burgemeester Osselaan ten noorden van het bestemmingsplan de Beeklanden in het centrum van Schoonebeek tegenover het NAM-gebouw, met de toen wel heel toepasselijke naam ‘De Boô’. Beide historische bouwwerken werden met lasten en lusten overgedragen aan Stichting ‘De Spiker’ en gerestaureerd onder toezicht van de afdeling Monumentenzorg van het Provinciaal Museum van Drenthe. Het stuk land eromheen werd omheind en bestemd voor begrazing door schapen. Zo werd de Hekmans Boo een schapen­stal.

Toen echter de nieuwe woonwijk Sand­berglanden in uitvoering kwam, bleek de boo maar liefst twee huisplaatsen in beslag te nemen. De Hek­mans Boo moest afgebroken of verplaatst worden, zo vond het gemeentebestuur en toen veehouderij bedrijf annex Zuivelfabriek Katshaar hiervan hoorde, bleken zij zeer geïnteres­seerd in de gebouwtjes. Zij zouden uitstekend passen in hun streven hun bedrijf ook een toeristisch oog­merk te geven.